losdaarvan

Ik had het weekend drie verjaardagsfeestjes. Op één van die partijtjes kwam het gesprek, gek genoeg, op wat je moet doen wanneer je je gesprekspartner niet begrijpt, dan wel, verstaat –ondanks dat je dezelfde taal spreekt-, maar niet wilt zeggen:

‘Huh, WAT!?’
 
Je kunt natuurlijk gaan voor het ‘Sorry, ik hoorde/verstond niet wat je zei, wat zeg je?’. Maar. Vaak wil je het eigenlijk ook helemaal niet weten: a) omdat het onderwerp je in eerste instantie al niet interesseerde. of b) omdat je eigenlijk het liefst sowieso wilde dat je gesprekspartner zo snel mogelijk jou personal space verlaat.
 
Een andere optie is hummen en het op gepaste momenten (glim)lachen en ja knikken, nee schudden of dit hardop zeggen. Het risico hiervan is alleen dat je op de verkeerde momenten ‘ja’ uitspreekt en op een wellicht nog dramatischer moment nee schudt. Hierdoor heb je ofwel een levenslang abonnement hebt op de Yes, geef je toe een Wilders aanhanger van het eerste uur te zijn, beaam je dat je het helemaal niet erg vond dat de urn van zijn moeder van de trap is gevallen en de hond er doorheen rollebolde of dat je inderdaad logisch vind dat haar vriend bij haar wegmoet en dat eigenlijk al veel eerder had moeten doen.
 
Wat je ook kunt doen, en dat werkt vooral heel goed in een andere taal, men zegge bijvoorbeeld Spaans, is het laatste woord, of de laatste woorden, herhalen. Al dan niet gevolgd door ‘ik weet het niet’. Door de laatste toevoeging kom je misschien niet als een helder licht en daaruitvoortvloeiend ietwat dom over en ook moet ik daarbij ook constateren dat het in het Spaans beter klinkt dan in het Nederlands: het is wel het proberen waard. Bijvoorbeeld:
 
Zij: ‘Tudo bien?’
Jij: ‘bien’.
Zij: ‘donde esta l’escuela?’
Jij: ‘escuela? No sè.’.

Prima, niets mis mee. In het Nederlans gaat het dan.

Zij: ‘En toen heeft dus de kapster mijn hele haar verknipt.’
Jij: ‘verknipt?, ik weet het niet.’
Zij: ‘Niet weten? Je kunt dat toch zien? Hier is het lang, daar is het kaal.’
Jij: ‘Kaal? Ik weet het niet.’
Zij: ‘Je bent toch niet blind?’
Jij: ‘Blind?’
Zij (rood aangelopen en zo vermoed jij kwaad –of gewoon warm-): dat je niet kun zien?! Öliebol.
Jij: ‘Öliebol? Maar het is nog lang geen oud en nieuw?’
 
Ik denk dat ik mijn punt hier gemaakt heb.
 
Het beste alternatief, met stip, maar écht, is een losdaarvannetje pullen:
 
(Eerst een beetje van het) Hm. Hm. Ja. Ja. (en dan) Maaruu, los daarvan. En dan gewoon over iets HEEL anders beginnen.

Dat kan zijn:
Van ‘wat zijn de toastjes hier lekker’ via ‘maar in principe ben je wel gelukkig’ tot ‘erg hè, dat we nog steeds geen kabinet hebben’.
 
Het vereist wat creativiteit, maar met een goed losdaarvannetje ben je ofwel je gesprekspartner kwijt. Of heb je een onderwerp aangesneden waar je wel in energie in wil steken.
 
Geen dank.